پروین داداندیش، در نشستی با مدیران حوزه زنان و خانواده، با تاکید بر ضرورت بازسازی مناطق آسیب‌دیده پس از حملات موشکی گفت: پس از هر حادثه لازم است مناطق بمباران‌شده علاوه بر پاکسازی و تقویت زیرساخت‌ها، زیباسازی شوند تا فضای ناراحت‌کننده بر جامعه حاکم نشود.
وی با اشاره به ابتکارات اجراشده در شهر همدان افزود: شاهد بودیم که دختران جوان و بانوان با تزئین و آماده‌سازی محیط‌های آسیب‌دیده، روحیه جمعی را تقویت کردند و حتی نمونه‌هایی از پرده‌آرایی و برنامه‌های خاص را اجرا کردند که جالب توجه بود.
داداندیش با بیان اینکه پس از این تجربه، وزارت کشور نیز از شهرداری‌ها و دستگاه‌های ذی‌ربط درخواست کرد هر گونه کمک لازم برای این گونه ابتکارات را ارائه دهند و حمایت از فعالیت‌های زنان و دختران در بازسازی، مورد تأکید قرار گرفت ادامه داد: این اتفاق، فرصتی شد تا دختران ایرانی نقش‌آفرینی خود را نشان دهند و این مشارکت باید به صورت نهادینه دنبال شود.
مشاور وزیر و رییس مرکز امور زنان و خانواده وزارت کشور با اشاره به نقش زنان در مدیریت بحران‌ها عنوان کرد: در مواقع بحرانی، زنان مدیریت و عاملیت ویژه‌ای دارند و باید این ظرفیت و تجربه زیسته مدیران زن در تمامی جلسات انعکاس یابد. ارتقای مدیریت زنان یک راهکار مهم برای بهبود وضعیت جامعه است و هر مدیری باید از تجربیات زنان در شورای تصمیم‌گیری‌ها بهره ببرد.
داداندیش با بیان اینکه اساتید، استادان دانشگاه و مدیران زن نقش پررنگی در مجامع دارند اما گاه دیده نمی‌شوند، افزود: برای ارتقای جایگاه زنان، باید عاملیت و ظرفیت آن‌ها بازشناسی و برجسته شود.
وی بر اهمیت روایتگری نقش زنان در بحران‌ها تاکید کرد و گفت: رسانه‌ها باید روایتگر حضور فعال زنان به ویژه در مواقع بحران و بازسازی باشند که مثال بارز آن، نقش یک زن کارمند زندان اوین در مدیریت بحران پس از بمباران بود که تا آخرین نفر را با مسئولیت و تعهد از محل حادثه خارج کرد. این روایت‌ها نیاز به توجه بیشتر رسانه‌ای دارد.
داداندیش با بیان اینکه باید چشم‌اندازی آینده‌نگر با محوریت نسل دختران تعریف شود تا نقش‌آفرینی زنان ایرانی در بازآفرینی امید و بازسازی کشور به الگویی الهام‌بخش تبدیل شود، با اشاره به تاکید ریاست‌جمهوری بر الگوهای همکاری محلی و کنشگری اقشار مختلف، خواستار تقسیم کار دقیق و حضور فعال همه دستگاه‌ها در این زمینه شد.
وی اظهار کرد: زمان آن رسیده که زنان ایرانی به منبعی برای بازسازی خردمندانه و امیدبخش کشور نه تنها در اسناد، بلکه در صحنه اجتماعی و رسانه‌ای تبدیل شوند.